Cudownie, pośród wszystkich niesnasek, zawirowań, kłopotów, czarnych chmur nareszcie światełko w tunelu. Te kilka następnych dni, które zadecyduje o wszystkim. O zostaniu w Polonii lub spakowaniu wreszcie moich kufrów i wyruszeniu do najbardziej kreatywnej stolicy świata. Zrobiłam już wszystko co mogłam, wykonałam zadanie ponadplanowo, ciut po drodze wybrzydzałam co nie było rozsądne ale mądry Polak po szkodzie.
Od kilku tygodni w mojej skrzynce pojawiały się maile odnośnie finału konkursu "Autokreacja" do którego dostałam się 6 czerwca. To był piękny dzień, pełen emocji i takiej mini dumy z samej siebie :) Trzy tygodnie minęły jak z bicza strzelił i wielki dzień nastał wczoraj. Z samego rana wyruszyłam w podróż do Warszawki. Na Krakowskim Przedmieściu spotkałam się z moją Anetką i razem udałyśmy się zmienic moje odzienie. Żar lał się z nieba, ja musiałam się sprężac a moje ramię zmasakrował ciężar torby z "najbardziej potrzebnymi" rzeczami. Nasze wyjście miało nastąpic o 16.18 ale nastąpiło obsunięcie (dośc znaczne zresztą). Pozostało nam tylko czekac. W końcu przyszedł na nas czas. W zasadzie po godzinie stania w słońcu wszystkie emocje i trema odeszły w kąt i jako ostatnia wyszłam na wybieg, który śnił mi się od ładnych kilku dni (a to, że się przewracam, a to że wpadam na kogoś...). Przemierzyłam go jednak bez potknięcia. 
Moja kochana kuzynka wczoraj wyszła za mąż. Kolejna z moich dziewczynek, która wyfrunęła z grona kobiet "wolnych i niezależnych". Tak z lekką dozą ironii nas nazywam. Wczoraj zaśpiewałam jej w kościele ckliwie i najlepiej jak potrafiłam, dziś zostałam rodzinnym fotografem poprawinowego świętowania. Ja sama doprosiłam się o kilka fotek bo jakoś tak goście mieli ochotę pozowac. Generalnie dobrze, bo to oznacza, że nie boją się mojego aparatu i czują się przed nim swobodnie :) Zdjęcia na których jestem oryginalnością nie błysną ale przynajmniej pochwalę się moją "nową" sukienką, ktorą zrobiłam ze spódnicy. Dodałam do niej piękny, szeroki pas i chustę. Tym sposobem powstała moim zdaniem interesująca kieca. A na fotce poza mną mąż kuzynki i mamunia panny młodej. 
Uwielbiam żółty. Jest taki energetyzujący. W pochmurny dzień rozwesela ulicę. Przyciąga uwagę i jest zawsze takim optymistycznym akcentem. Myślę żółty i widzę słońce, lato, meksykański Coyoacan... Radosne skojarzenia. Żółty nosimy nie tylko w postaci garderoby. Zapraszamy go również na twarz. I to dosłownie. Wiosenno- letnie makijaże kochają ten kolor na oczach, ostatnio również na policzkach (pięknie). Warto się z nim zaprzyjaźnic. Polecam wizytę na stronie Marca Jacobsa. W Jego kolekcji na sezon jesień- zima 2009/10 znajdziecie płaszczyk w fenomenalnym odcieniu żółtego. 
Sesja, sesja i po sesji...
Moja piękna sukienka doczekała się debiutu. Finally:) Mojego projektu, z poprawkami naniesionymi przez ulubioną panią krawcową. Wizytowa, imprezowa, codzienna. Będzie sobie spełniać każdą możliwą funkcję.Można ją łączyć z białą koszulą, podartą jeansową kurtką czy żakiecikiem. 
Obok nas mieszka przeurocza parka. Nazywamy ich dziećmi bo zgodnie z metryką są od nas młodsi o jakieś 10- 11 lat. Aśka i Adaś dostarczają nam mnóstwo śmiechu. Takie dwa wesołe chochliki:) Aśka jest piękną dziewoją, która urodą przypomina Anię Jagodzińską. Ostatnio korzystając z walorów naszego okrytego sławą balkonu postanowiłyśmy "machnąć sobie" tak na szybko mini- sesję. Hasło zostało rzucone, wszystko zostało przygotowane. Moja Aśka miała swoją wizję mnie, podobnie jak ja jej więc jakoś znalazłyśmy kompromis. Po fajnej zabawie pozostały całkiem niezłe fotki... 
W związku z weekendową wizytą w Pniewkach :) u kochanej rodzinki wybraliśmy się we trójkę- ja, Bart- mój brat i jego śliczna Pati na plener. Znaleźliśmy polankę oraz pole rzepaku, na którym mi najbardziej zależało. Plan był taki, że ja w płaszczu przeciwdeszczowym wejdę w ten nieszczęsny rzepak. Żar lał się z nieba a ja w samym płaszczu tam stałam i pozowałam :) oblatana przez wszelkiego rodzaju robactwo. W końcu wszyscy stracilili cierpliwośc i ruszyliśmy dalej w poszukiwaniu jakiegoś jeziorka czy stawku. Nie zdążywszy nawet się przebrac wskoczyłam do samochodu w płaszczyku, urwałam pasek w mamy nowych japonkach a chwilę później trasa zrobiła się grząska i nasz samochód nie dał rady. Więc (cały czas w płaszczu) pomagałam mojej zakochanej parze "budowac nowy chodnik", żeby koło mogło wydostac się z dołu. Ponadto rękoma odgarniałam ziemię, przeganiałam komary i wysłuchałam referatu, że to przeze mnie i te moje sesje. Po około godzinie przyjechała pomoc i tak się zastanawiam, co pomyślał nasz ów nieszczęsny wybawiciel zobaczywszy co tu dużo ukryc dorosłą kobietę zlaną potem, w urwanej japonce, z czarnymi od ziemi kolanami i rękoma, dzielnie kroczącej w płaszczu. 
No i mój kolejny skarb. Odkryty nie przeze mnie niestety ale przez mamę sweterek z cekinowymi ustami. A jak cekiny to i Sonia Rykiel.
Ta wielka francuska projektantka swoją pierwszą kolekcję stworzyła w 1968 roku. 40 lat później wciąż tworzy. I cały czas zaskakuje. Jej charakterystyczne dzianiny, pasy, hasła na sukienkach i shirtach przyciągają oko. W jej kolekcjach najpiękniejsze są intensywne barwy, berety i ozdoby chocby motylki. Sonia Rykiel jest fenomenalną rudowłosą designerką, która od lat daje kobietom powiew świeżości, kreatywności i pewien rodzaj luzu.
Więc to ja jestem właścicielką tego cudu. Do niego mangowe bermudy, czarne legginsy i satynowe butki na grubym, zamszowym obcasie. Voila !
sweterek Sonia Rykiel- second hand, bermudy- Mango 79 PLN, legginsy- H&M 24 PLN, butki Nine West- 249 PLN
Gosia Baczyńska jest jedną z najlepszych polskich projektantek, jeśli nie najlepszą. Jej kobiece sukienki sprawiają, że noszące je gwiazdy takie jak Cielecka, Brodka czy Kożuchowska wyglądają olśniewająco. Dlatego chwała jej za kolekcję dla popularnej marki Reserved. Moim zdaniem najlepszej w historii. W tej spódnicy (właśnie z TEJ kolekcji) zakochałam się od pierwszego wejrzenia. I nie było mowy żebym mogła obejśc się bez niej. Tu w klasycznej kombinacji czarny z czarnym, doprawiony czarnymi rajstopami i lakierkami. Jakby tego było mało czarne są jeszcze skarpetki, torebka, ktora gdzieś na tym zdjęciu się ukryła i ukochany sprzęt- też w czerni. Bo czasami są takie dni kiedy chce się by zwyczajnie "woman in black". 
Tym razem tęsknota za latem sięgnęła wyżyn. Znalazłam tą fotkę (jedną z moich ulubionych) i nagle pojawiło się słońce, plaża, morze no i chyba najciekawsze muzyczne wydarzenie roku- Heineken. Można się od niego uzależnic. Bardzo łatwo. Jeśli już słuchac muzyki to tej na światowym poziomie a takową znaleźc można właśnie podczas (w tym roku) czterodniowego festiwalu w Gdyni. Nie może nas zabraknąc. Wielkie gwiazdy formatu Kings of Lion, Moby czy Duffy juz zapowiedzialy swoj przyjazd.
Anyway, sukienka znaleziona została w ktorymś z second-handów i jest moim najcenniejszym nabytkiem. Kolorystyka, fason i wszystko razem stanowi mój ulubiony mix. Do tego kolczyki z Tajlandii, kupione na Khao San Road w Bangkoku no i slomkowy kapelusik. Fajnie wygladaloby ze szpilkami ale tu w wersji plazowej z flip flopami.
I tyle. Dalej czekamy na promienie slonca...
sukienka z second handu-ok. 30 PLN
kapelusik- prezent od taty
kolczyki z Tajlandii- ok. 2 USD
