Biała koszula... W zasadzie do wszystkiego. Nie może jej nie być w naszej garderobie.
Furorę w sezonie wiosna- lato 2009 robią ogromne, męskie koszule. Ja jestem miłośniczką tych oversize'owych koszul i mam kilka w swojej kolekcji, porwanych domowym przedstawicielom płci męskiej. Osobiście uważam, że koszula tego typu założona do jeansowych rurek i obcasów wygląda super ale podoba mi sie również drugi trend- bardzo męski tj. koszula zestawiona z szerokimi, męskimi spodniami od garnituru i marynarką. Nie wszystkie kobietki będą w nim dobrze wyglądać, sama nie mogę się sobie wyobrazić choć pewnie warto byłoby spróbować.
W kwestii samej koszuli wybór wariacji w zasadzie jest przeogromny. Można podwinąć rękawy i podnieść kołnierzyk co dodaje zawadiactwa, niedbale zawiązać krawat, podkreślić talię grubym paskiem, rozpiąć guziki i pokazać trochę więcej lub zapiąć wszystkie od góry do dołu i dodać muszkę. Wszystkie chwyty dozwolone. Czas więc porwać z męskiej szafy koszulę ;)
koszula Ralph Lauren
spodnie Zara
krawat sh
butki Irregular Choice
Sesja, sesja i po sesji...
Moja piękna sukienka doczekała się debiutu. Finally:) Mojego projektu, z poprawkami naniesionymi przez ulubioną panią krawcową. Wizytowa, imprezowa, codzienna. Będzie sobie spełniać każdą możliwą funkcję.Można ją łączyć z białą koszulą, podartą jeansową kurtką czy żakiecikiem. 
Obok nas mieszka przeurocza parka. Nazywamy ich dziećmi bo zgodnie z metryką są od nas młodsi o jakieś 10- 11 lat. Aśka i Adaś dostarczają nam mnóstwo śmiechu. Takie dwa wesołe chochliki:) Aśka jest piękną dziewoją, która urodą przypomina Anię Jagodzińską. Ostatnio korzystając z walorów naszego okrytego sławą balkonu postanowiłyśmy "machnąć sobie" tak na szybko mini- sesję. Hasło zostało rzucone, wszystko zostało przygotowane. Moja Aśka miała swoją wizję mnie, podobnie jak ja jej więc jakoś znalazłyśmy kompromis. Po fajnej zabawie pozostały całkiem niezłe fotki... 
W związku z weekendową wizytą w Pniewkach :) u kochanej rodzinki wybraliśmy się we trójkę- ja, Bart- mój brat i jego śliczna Pati na plener. Znaleźliśmy polankę oraz pole rzepaku, na którym mi najbardziej zależało. Plan był taki, że ja w płaszczu przeciwdeszczowym wejdę w ten nieszczęsny rzepak. Żar lał się z nieba a ja w samym płaszczu tam stałam i pozowałam :) oblatana przez wszelkiego rodzaju robactwo. W końcu wszyscy stracilili cierpliwośc i ruszyliśmy dalej w poszukiwaniu jakiegoś jeziorka czy stawku. Nie zdążywszy nawet się przebrac wskoczyłam do samochodu w płaszczyku, urwałam pasek w mamy nowych japonkach a chwilę później trasa zrobiła się grząska i nasz samochód nie dał rady. Więc (cały czas w płaszczu) pomagałam mojej zakochanej parze "budowac nowy chodnik", żeby koło mogło wydostac się z dołu. Ponadto rękoma odgarniałam ziemię, przeganiałam komary i wysłuchałam referatu, że to przeze mnie i te moje sesje. Po około godzinie przyjechała pomoc i tak się zastanawiam, co pomyślał nasz ów nieszczęsny wybawiciel zobaczywszy co tu dużo ukryc dorosłą kobietę zlaną potem, w urwanej japonce, z czarnymi od ziemi kolanami i rękoma, dzielnie kroczącej w płaszczu. 
